Загляне сонца і ў наша ваконца. Што-нішто пра маргіналаў

Вот я быў назваўшы «Браму» «маргінальным сеціўным рэсурсам», а мяне не понялі. Тут, зразумела, у кожнага ўспрымання — свая асобная генеалогія: я чытаў Артэга-і-Гасэта, а што павінен чытаць чалавек, якому не падабаецца слова «маргінальны»?

Хто сёння будзе рабіць беларускую культуру, зусім незразумела. Дзе актуальныя творы, артэфакты і хоць нешта, што б напамінала «бэстсэлер»? Я мяркую, іменна там — за рысай масавага спажываецкага попыту, то-бок за рысай «падаўлючай большасці», якая на свой густ і на свой капыл з сярэдзіны 90-х пабудавала ўбогае беларускае жыццё, ад якога застаецца ўжо хіба ўцякаць, такім маналітным і непапраўным яно час-почас здаецца.

Вот, скажам, гісторык А. Янушкевіч заснаваў аднайменнае выдавецтва. Мерыцца рабіць кніжкі: старонка ў фэйсбуку дадаецца. Вокладка другой кніжкі прыемна ўражвае.



У выдавецтва 220 упадабанняў.

Бракуе тэкстаў і рэфлексій. Калі я ўпершыню натрапіў на «Браму» і пазнаёміўся з адным тэкстам Манро, я падумаў, што «Брама» якраз магла б рабіць гэтую рэфлексію. Трудна меркаваць, ці выйдзе калі-небудзь «Брама» на нейкі «агульнанацыянальны» узровень (які ён там у нас, для Беларусі, агульнанацыянальны?) Але справа ў тым, што тэксты Манро — гэта бздура, а не рэфлексія (тут няма пра што гаварыць). Акрамя таго, «Брама» напамінае сметніцу расійскага рунэту — мала ўласнага кантэнту, замнога перапостаў. Я спрабаваў разрэкламаваць «Браму» у сваёй тусоўцы на гістарычным факультэце, так пераважна і ўспрымаюць: «Аёй, там жа адны перапосты».



У нас ужо ёсць брэндавыя рэсурсы са сваёй пастаяннай аўдыторыяй. Ёсць, скажам, kyky.org або citydog.by, ёсць onliner, а ёсць 34mag.net або nn.by. Некаторыя нішы, між тым, застаюцца незанятымі — дарма што маюць відавочнае значэнне. Напрыклад, амаль няма актуальнай пераканаўчай (г.зн. у першую чаргу неістэрычнай, як у Манро ці ў Пазняка) рэфлексіі аб беларускім нацыяналізме — каб паводле медыйнага ўзроўню адпавядана рускаму «Спутнік і пагром». Або няма маргінальнай сацыяльнай, палітычнай і культурнай крытыкі, як тут.

Усё гэта я пішу для таго, каб звярнуць увагу на з'яўленне новай старонкі з небезгустоўнай назвай "1863х"



P.S. Сутнасць допіса — рэклама і фэдбэк. Усё.